<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Arcade Fire'da ayrılık:&nbsp;Arcade Fire kurucuları Win Butler ve Régine Chassagne 20 yıllık evliliklerinin ardından ayrılma kararı aldıklarını ancak Haiti’de yürüttükleri KANPE çalışmalarının ve yaratıcı ortaklıklarının süreceğini, Arcade Fire’ın da yoluna devam edeceğini duyurdu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden:&nbsp;Butler ve Chassagne 2003’te evlenmiş, grup ertesi yıl Funeral albümüyle çıkış yapmıştı. 2022’de WE albümünün ardından Butler'a cinsel taciz iddiaları yöneltilmişti.</li></ul>

Aposto Gündem

<img src="https://images.aposto.com/2025/9/4/1761858979987.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.01" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Arcade Fire'da ayrılık:&nbsp;Arcade Fire kurucuları Win Butler ve Régine Chassagne 20 yıllık evliliklerinin ardından ayrılma kararı aldıklarını ancak Haiti’de yürüttükleri KANPE çalışmalarının ve yaratıcı ortaklıklarının süreceğini, Arcade Fire’ın da yoluna devam edeceğini duyurdular.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden:&nbsp;Butler ve Chassagne 2003’te evlenmiş, grup ertesi yıl Funeral albümüyle çıkış yapmıştı. 2022’de WE albümünün ardından Butler, birkaç kadının cinsel suistimal iddialarına hedef olmuştu. Butler ilişkilerin rızaya dayalı olduğunu söylerken, Chassagne o dönemde eşine destek açıklaması yapmıştı.</li></ul>

Duende

Geçen hafta e-posta adresime Arcade Fire’ın ilk albümü<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/6ZB8qaR9JNuS0Q0bG1nbcH?si=s2vf0m_XQfuIcdaJlbOhJQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Funeral</a>’ın 20. yıl özel konserinin duyurusu düştü. Grup, dünyaya sesini ilk kez duyurduğu bu albümü, Dublin ve Milano’da iki ayrı şovla kutlayacağını söylüyor; hayranlarına isterlerse smokinle gelebileceklerini söylüyordu. Tek bir sorun vardı. Arcade Fire’ın solisti Win Butler, 2 yıl önce cinsel istismarla suçlanmıştı ve bu hiç yaşanmamış gibi konserlerine devam ediyordu. Bu kutlama mesajı sonrası “Sanatçının ürettiği eserler, bu iddialardan bağımsız düşünülebilir mi?” sorusunu düşünür oldum.Kaseti başa saracağım... İki yıl öncesine kadar büyük bir Arcade Fire hayranıydım. Mutsuz, mutlu, başarılı, kayıp hissettiğim birçok anımda şarkıları fon müziğim oldu. Grubu birçok kez canlı izledim. Hepsi de büyüleyiciydi. Çünkü sahnede devleşip müziği derinlerinde hissederek çalıyorlar. Grup üyeleri sahnede asla tek enstrüman çalmaz, hepsinin başındadırlar. Davuldaki kişiyi başka bir şarkıda gitarda görebilirsiniz. Ruhani bir şekilde hepsi bir bütün olmayı başarır ve size dünyada örneğine az rastlanır bir konser deneyimi yaşatırlar.&nbsp;Amerikalı Win Butler ve Haiti kökenli Régine Chassagne liderliğindeki grup, 2001 yılında Montreal’de kuruldu. Önce küçük kulüplerde sonrasında da dünyanın en önemli festival ve konser mekanlarında&nbsp;sold out&nbsp;performanslara imza attılar. 2004’te yayınlanan&nbsp;Funeral&nbsp;albümleri de Chassagne’nin büyükannesi ve Butler’ın önemli bir müzisyen olan dedesi Alviona Rey’in hayatını kaybetmesi sonrası çıktı. Albüm, iki genç âşığın ailelerinin geçmişinden kaçışını ve onların trajedilerine maruz kalma hikayelerini içinde barındırıyordu.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/0WZZJ0mDKIkLfL0710ssZt?si=9e74b18c24b34242" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Neighborhood #1 (Tunnels)</a>’ta birbirlerini görmek için evlerinden tüneller kazdıklarını anlatıyorlardı. Devamı niteliğindeki şarkılarda ise yaşanmış acılar, hayatın zorlukları, iç içe geçmiş hüzünlerle, aşklarını derin bir duygusallıkla ele alıyorlardı. Arcade Fire’ın müziğinde epik melodilerle birleşen derin sözlere rastlarsınız. Funeral albümünde ise bu çok daha belirgindir. Mesela<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3kusLGvgYkZldKfoDoJklR?si=d4f8386fdfbb468e" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Crown of Love</a>, albümün en özelidir. Şarkıda, aşkın bir tür taç gibi hem güzel hem de ağrılı bir deneyim olduğu anlatılır.&nbsp;Arcade Fire’ın kitlelerce tanınmasını sağlayan ise David Bowie sayesinde oldu.&nbsp;Funeral&nbsp;albümünde yer alan ve neredeyse grubun bütün konserinin kapanışını yaptığı<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6Hmj7SrLRbreLVfVS7mV1S?si=76bcb62af1154383" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Wake Up</a>’ı Bowie ile 2005 yılında<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=z6c9Ejfu-iU" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Fashion Rocks</a>&nbsp;adlı etkinlikte New York’taki Radio City Music Hall’de seslendirdiler. Performans o kadar güçlüydü ki ertesi gün grup, artık müzik basının manşetlerindeydi. Bowie’nin de kanatları altına girmişlerdi. Şarkıda grubun en iyi şarkı sözü de yer alıyordu:&nbsp;“If the children don’t grow up Our bodies get bigger but our hearts get torn up”Grup, verdiği röportajlar ve şarkı sözleri ile sadece aşka odaklanmıyor sosyal ve politik temalara da dokunuyordu.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/4GT6uZod4p5RiDMOVHOMme?si=LNvU5nUNTIuZV7CwRL5rSg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Neon Bible</a> albümü; din, medya ve toplumla ilgili eleştiriler içeriyordu. Aynı zamanda da verdikleri röportajlarda gösteri toplumunun bir parçası olmadıklarını söylüyorlardı. “Sistemin yarattığı hayal kırıklıklarını onarmak istedik” dedikleri bilgelik albümü<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/2sAePf08xIp4tnDlMUCV8B?si=Tz3U6FCXTEq85AAnnF5iWw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;WE</a>’de de anksiyete çağına girdiğimizi söylüyorlardı. Ayrıca sosyal sorumluluk projelerine de imza attılar. 2010 yılında Haiti’de meydana gelen büyük depremin ardından bölgedeki eğitim, sağlık ve kalkınma projelerini desteklediler. Etkinlikleri, Haitili müzisyenlerle birlikte çalışarak organize ettiler. Kanada’da Haiti yemekleri satan bir restoran açtılar. ABD’de Trump karşıtı eylemlerde yer alıp kadın haklarını da savundular.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">‘Arcade Fire&nbsp;artık&nbsp;hayranlığıma layık değil’</h2>2022’nin Ağustos ayında Arcade Fire, WE albümünün dünya turuna çıkmadan hemen önce<a fr-original-style="" href="https://pitchfork.com/news/arcade-fires-win-butler-accused-of-sexual-misconduct-by-multiple-women-frontman-responds/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Pitchfork’un şoke edici makalesi</a> yayımlandı. Üç kadın, solist Win Butler’ın cinsel saldırı ve tacizine uğradıklarını iddia ediyorlardı. Ardından iki kişi daha sanatçıyla istismar içeren bir ilişki yaşadıklarını öne sürdü. Ben de tüm bu iddiaları okurken grubun Paris’teki konserine gitmeye hazırlanıyordum. Etik çerçevesinde grubu nereye oturtmam lazımdı artık?Grup, ABD’nin kötü imajlı çoğu ünlüsünü temsil eden, güçlü PR uzmanı Risa Heller ile bir açıklama yayımladı. Butler, dört kişiyle ilişkisinin rızayla gerçekleştiğini ve kendisi tarafından başlatılmadığını söyledi. Eşi Régina ile de o dönem açık bir ilişkide olduğunu belirtti. Butler ayrıca geçmişte kendisiyle rızaya dayalı cinsel deneyim yaşayan kadınlara, yeniden temasa geçmeyi teklif etti. Bu açıklamalarda en kötüsü ise şuydu: “Seks yapıyorduk ve sonunda birkaç kez birlikte uyuduk. İlk seferinde grubumun dövmesini yaptırdığını fark ettim ki bu açıkçası biraz tuhaf geldi.” Anlayacağınız Win Butler, fandom olarak adlandırılan hayranlarıyla manipülatif bir ilişkinin içindeydi…Kadın haklarına dair her türlü söylemin yanında olan bir grubun bu tavrı, müziğe olan kişisel bağlılığımı sorgulatıyordu. Bir hayranın “Arcade Fire’ın artık hayranlığıma layık olmadığına karar verdim” söylemi aslında çok doğruydu. Grup, 3 milyon takipçiye sahip Reddit’in “indieheads” kanalında engellendi. Buraya Arcade Fire’a dair bir şey yazdığınızda anında siliniyor. ABD, İngiltere ve Kanada’da birçok radyoda müzikleri yasaklandı.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Geri planda tutulan bir Win Butler</h2>Peki, sanatçının eserleri ahlak-etik çerçevesinde nasıl değerlendirmeli? Bu olaylardan hemen sonra gittiğim Paris konserinde bunu çok derinden hissettim. Grup, sahnede kaybolmuş gibiydi. Ön isim olan Feist de sahnesini iptal etti. Instagram’da konserden paylaştığım bir videoya “Tacizci birini paylaşmaktan utanmıyor musun?” yorumunu aldım. Ama grup, kariyerini kaybetmekten korkmadan konser salonlarını doldurmaya devam ediyordu.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/1/1/1707753593613.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.57" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Win ButlerPeki iddiaları dile getiren mağdurlar kendi hayatlarında nasıl ilerliyordu? Toplumu ikna etme peşindeler miydi? Taciz suçlamasına maruz kalmış birçok sanatçı, patriyarkal sisteme karşı kadınların sessiz kalmaması gerektiğini savunmak yerine hâlâ kendilerine ayrılan konser salonlarını doldurup ödül törenlerinde yer alıyor.&nbsp;Arcade Fire’a dair değişen ise şu oldu: Win Butler, bu iddialardan sonra yayınlanan grup fotoğraflarında hep geri planda gösterildi ya da önüne konulan bir cisimle kapatılmaya çalışıldı. Grup, hiç röportaj vermedi ve konser duyurularından başka bir söylemde bulunmadı. Win Butler’ın eşi Régina ise ön plana çıktı, hatta sahnede de grubun lideri olarak lanse edilmeye başlandı. Butler’ı görünmez hâle getirdiklerine mi inanıyorlardı acaba?Bir sanat eseri, topluma sunulduğu andan itibaren sadece sanatçının olmaktan çıkıyor. Şarkıyı dinleyen kişi kendi bakış açısıyla bir çerçeve çiziyor. Sanatçının yarattığı eseri suçları üzerinden sorgulamak ya da hâlâ kitlelerin karşısına çıkıyor olmasını yargılamak bizi ahlakçı mı yapıyordu acaba? Fakat günümüzde bir sanat eserini yaratıcısından ayrı düşünmek pek mümkün değil. Çünkü kariyerlerine hiçbir şey olmamış gibi devam etmeleri, müzik sektöründeki bir diğer taciz iddiasının üstünün kapanmasına neden olabilir. Tacize uğrayan hayranlar ise “groupie” olarak algılanmaya devam edebilir.&nbsp;Kendi adıma bundan 2 yıl önce olsa hemen Milano’ya uçak biletimi almış, en önden Funeral albümünün 20. yılını kutlayıp şarkılara eşlik ediyordum. Fakat artık Arcade Fire dinlemiyorum. Hayranların böyle manipule edilmesini kişisel olarak boykot ediyorum. Eski bir dostu kaybetmiş gibiyim, en önemlisi ise ihanete uğramış gibi hissediyorum. Şarkı sözlerinde ve verdiği röportajlarda topluma kendini yansıttığından farklı bir Win Butler ile karşılaştığım için… Funeral’ın ise bir zamanlar en sevdiğim albüm olarak hafızamın bir yerlerinde duracağı kesin! Peki, sen Arcade Fire’ın konserine gider miydin?

Dünyaca ünlü indie grubu Arcade Fire’ın vokali Win Butler, iki yıl önceki dünya turnesi öncesi cinsel istismarla suçlandı. Grup ise iddiaları reddederken konserlerine ara vermedi. Şimdiyse ilk albümü “Funeral”ın 20. yıl özel performansını vermeye hazırlanıyorlar. Peki, sanatçının ürettiği eserler, sanatçıyla ilgili iddialardan bağımsız düşünülebilir mi?

Taciz iddialarından sonra Arcade Fire konserine gider miydiniz?

Son 20 yılda, hayali bir bağımsız film soundtrack’i Funeral’la başladıkları yolculuklarına Grammy ödüllü prestijli sanatçılar, stadyum dolduran büyük grup, bir salon dolusu insanı aynı anda hareket ettiren dans pisti canavarları, David Bowie’nin favori grubu ve sevgili dostları gibi pek çok sıfatı isimlerinin önüne ekleyen Arcade Fire, yoluna yeni albümleri WE ile devam ediyor. Belli bir yönüyle bir pandemi albümü de olan WE, grubun şimdiye kadar iyi yaptığı her şeyi parça parça toparlamaya çalışıyor, belki de biraz fazla çalışıyor.Will Butler’ın Mart ayında gruptan ayrılığını duyurmasının ardından çıkan albümün temelleri, pandemi süreci boyunca, grubun iki yaratıcı beyni Win Butler ve Régine Chassagne’nin New Orleans’taki evlerinde piyano ve gitarla atılıyor. Grup, hemen her şarkının iskeleti hazır bir şekilde kayda giriyor. Stüdyoda ise Win ve Régine’le birlikte prodüktör koltuğunda oturan Nigel Godrich (bkz. Radiohead, Red Hot Chilli Peppers, R.E.M., Travis, The Divine Comedy) ve grubun geri kalanı maharetlerini sergiliyorlar. Bu süreç boyunca yeni pek çok şey ürettikleri gibi eski bestelerin üzerinde de çalışıyorlar ki bu şarkılardan bazıları albüme de giriyor. Bu nedenle şarkılarda, yazıldıkları dönemin izlerini görmek pek de sürpriz değil. Örneğin; The Lightning’in belli bölümleri ilk albüm Funeral&nbsp;döneminde yazılmış. Nitekim albümde Funeral sound’una en yakın duyulan şarkı da yine kendisi. Benzer şekilde End of the Empire&nbsp;da ikilinin üniversite yıllarında ortaya çıkmış. Bir aile olarak 20 senedir beraber büyüyen ve yaşlanan (daha kibar duyulsun diye yaş almak mı diyorduk?) grubun kariyerleri boyunca takip edebildiğimiz bu hikayesini, albümde böyle kısa bir özet, bir zaman tüneli olarak görmek mümkün. Ya da NME'ye verdikleri röportajda kendileri ifade ettikleri gibi, şimdiye kadar yaptıkları işler arasındaki noktaları birleştiriyor.Albümün öne çıkan parçaları, albüm öncesi single olarak da yayınlanan The Lightning I, Age of Anxiety I, Régine Chassagne’in vokaline Peter Gabriel’in eşlik ettiği Unconditional II (Race and Religion) ve Win Butler’ın kendi ürkek çocukluğunu düşünerek 9 yaşındaki oğluna yazdığı Unconditional I (Lookout Kid). Şarkının duygusal olarak ne kadar yoğun hissettirdiğini, geçtiğimiz aylarda Coachella sahnesinde çalmaya başladıkları anda, Win Butler’ın göz yaşlarına hakim olamayıp da şarkıya baştan girdiği o anı izleyerek anlamak mümkün. “Her şey iyiye gitmeden önce bir müddet sarpa sarar ama eninde sonunda iyiye gider.” diye telkin ettiği başta kendi oğlu olmak üzere, 4 dakika boyunca şarkıyı söylediği o kalabalık, dinleyen herkes ve kendi çocukluğu oluyor o anda.Bir önceki albümleri Everything Now ile müzik yazarlarının acımasız eleştirilerinin, hiç olmadıkları kadar hedefi haline gelen grup için WE bir iade-i itibar albümüne dönüşüyor. Albüm, Arcade Fire’ın senelerdir iyi yaptığı şeyleri bir araya getiriyor. Wake Up&nbsp;gibi, hisli bir gençliğe hitabe dinlemek isteyenler için Unconditional I (Lookout Kid), grubun ilk dönemleriyle hasret gidermek isteyenler için&nbsp;The Lightning, modern zamanlara, geleceğe ve kaygıya bir de Arcade Fire perspektifinden bakmak isteyenler için Age of Anxiety… End of the Empire IV (Saggitarius A*) gibi kafası karışık ve vaadinin altını dolduramayan şarkılar da olsa genel olarak iyi ve tekrar tekrar dinlemek isteyeceğimiz şarkıların ağırlıkta olduğu bir albüm. Ancak, belki de bir önceki albümde dili yandığından, klasik bir iş çıkarmak, aynı anda da güncel kalmak için bir fazla çabaladığını da zaman zaman hissettiriyor.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2sAePf08xIp4tnDlMUCV8B?si=ZXWnTDc_Tl2RV_j4rnj3PA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/5/2022-06-04T08:40:43.326Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Bir önceki albümleri ile acımasız eleştiri okları altında kalan Arcade Fire, yeni albümünde "güvenli" oynuyor.

Noktalar birleşiyor

• Arcade Fire’ın rock klasikleri arasına giren The Suburbs albümünün üzerinden tam 10 yıl geçti. Aradan geçen bu zamanı kutlamak amacıyla grubun kurucuları olan Win Butler ve Régine Chassagne çifti yaz aylarında kaydettikleri albüme ismini veren The Suburbs şarkısını akustik formatta seslendirdikleri bir video <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNWI0Yzc2NjY0YmNmMDAwOTliZjA5MCZ1c2VyPTVlNzRlYzJjZTMwMTllNjBlOWMxYzQxYiZhdXRob3I9NWVkOGYwNmZhMGJmNDQxYzI1M2Q0MTA2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnlvdXR1LmJlJTI1MkZYTHRQTkZ6R2hIdw=="">paylaştı</a>.

Win Butler ile ilgili hikayeler